پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در دوره قاجار مثل معروفی وجود داشت با این مضمون که اگر قصد حکومت بر ایرانی را داری، گرسنه و نادان نگاه شان بدار. آموزه‌ای که نه تنها در دنیای جدید کاربردی ندارد بلکه حتی باعث نابودی دولت‌ها هم می‌شود. گرسنه و نادان نگاه داشتن شهروندان در جامعه جدید، اثرگذاری همانندی بر طیف حداکثری جامعه همانند قبل دارد، اما در جامعه باز (در مقابل جامعه مقید شده و بسته گذشته) منجر به ایجاد پیامد‌های تغییر دهنده سیستم می‌شود. گروه حداکثری، بعد از سرسپردگی، دچار تشدید خودحواهی و درگیر‌های تقابلی با یکدیگر شده و خروجی آن، تشکیل توده ستیزه جوی برانداز با هزینه کنترل بالا خواهد بود. گروه‌های ویژه نظیر جوانان، انواع چنبش‌های بنیاد برانداز را بصورتی غیر کانونی و غیر تشکیلاتی دنباله گیری می‌کنند و در نهایت، گروه‌های مرجع مخالف، هم یابی نموده و این سه جریان، پیامد‌های غیرقابل تصوری را باعث خواهند شد. راهکار، گرایش به سمت دولت رفاه و تقویت حس مالکیت در کنار تقویت قانون گرایی و نظم اجتماعی خواهد بود. هرچند نسخه تجویزی، نسخه مناسب جامعه لیبرال بوده و در جامعه اسلامی و ارزشی، سطوح برنامه ریزی انتقالی از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. چرا که پایه سازی تمدنی (وابسته به تعلیم و تربیت و همچنین اخلاق و فرهنگ) باید با حساسیت خاصف مدنظر باشد.

با وقوع سیلاب در روزهای اخیر، برخی بر این امر تاکید کردند که جنگل های زاگرس در طی این سال ها شاهد از دست دادن ۱۶ میلیون درخت بلوط خود بدلیل استفاده نادرست مردم از طبیعت از جمله قطع درختان و استفاده از آن ها برای تبدیل به زغال یا چرای بیش از حد دام ها و… بوده است، در نتیجه وقوع سیلاب طبیعی بوده و خود کرده را تدبیر نیست. گرچه این نظر کارشناسی بوده و قطعا از بین رفتن درختان بلوط در وقوع این سیلاب و تشدید قدرت تخریب آن بسیار موثر بوده، اما نباید از نظر دور داشت که ارجاع خسارت های سیل تنها به این امر و چند دلیل فنی دیگر بنظر نمی رسد که خالق امکانی نو برای باز اندیشی ما در سیاست های مبتنی بر توسعه و کاهش لطمات ناشی از بحران باشد.

عضو هیات مدیره شرکت بازآفرینی شهری ایران گفت: براساس آمارهای موجود ۲۲ میلیون نفر از جمعیت کشور در بافت های فرسوده شهری زندگی می کنند که فقر شهری، عدم ایمنی و بحران هویتی از مهمترین مسائل آنهاست.